შინაგან საქმეთა სამინისტროს მიერ ჩატარებული გამოძიებით დადგინდა, რომ ქ. ყვარელში 31 ოქტომბერს და 01 ნოემბერს ბრალდებულმა განსაკუთრებული სისასტიკით მოკლა 2 ძაღლი.

დაკავებულს ბრალდება საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 259-ე მუხლის  მესამე ნაწილით წარედგინა, რაც სასჯელის სახედ და ზომად ხუთ წლამდე თავისუფლების აღკვეთას ითვალისწინებს.

პრეზიდენტმა აღნიშნა, რომ ამ ყველაფრის მიზანი ხალხის პრობლემების მოგვარებაა.

ცნობისთვის, აშშ-მა ივნისში ირანის ბირთვული ობიექტები დაბომბა. თეირანი ამტკიცებს, რომ მისი ბირთვული პროგრამა მხოლოდ სამოქალაქო მიზნებს ემსახურება.

ბენიამინ ნეთანიაჰუმ, ისრაელში მინისტრებთან შეხვედრისას აღნიშნა, რომ ღაზაში ისრაელის ნებისმიერი ქმედება ვაშინგტონს ეცნობება.

„ჰამასი“ კი აცხადებს, რომ შეერთებული შტატები საკმარისს არ აკეთებს, რათა გააკონტროლოს ისრაელის მხრიდან ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ არსებული შეთანხმება.

ტყეშელაშვილის განცხადებით, გიორგი გახარიამ ისარგებლა 2024 წელს საპარლამენტო არჩევნების დროს ტელეწამყვანის მხარდაჭერით და პარტიის მიერ მოპოვებული 8% ხმებიდან 2.5% მისი დამსახურებით მიიღეს.

„გიორგი გახარია, როგორც პოლიტიკოსი, თქვენ შეაფასეთ... ადამიანობაში რომ ჩემთანაც მაგრად "ჩაიჭრა" მე მხოლოდ ამის შესახებ მოგიყვებით და თანაც მხოლოდ იმიტომ, რომ სხვებმა გაითვალისწინონ... საქართველოს მოსახლეობისთვის, ერსა და ბერში ცნობილია, რომ მე, გოჩა ტყეშელაშვილს, ძალიან მიყვარს საქართველოს მომავალი თაობა და ახალგაზრდობა, ოჯახები და ეროვნული ტრადიციები ... ამიტომაც, დაუღალავად ვქმნი ისეთ მაღალტექნოლოგიურ გლობალურ და ექსკლუზიურ პროექტებს, რომლებიც მომავალი თაობების აღზრდა-განათლებას ემსახურება. მაგ: "ეტალონი", izrune.ge, EGMU.GE და ა.შ. ამასთან, მასშტაბურობიდან გამომდინარე, პროექტებს სახელმწიფოებრივ-პოლიტიკური მხარდაჭერაც აუცილებლად სჭირდება... და ისარგებლა რა, ჩემი გულწრფელობით და კიდევ სხვა ფაქტორებით, 2024 წლის საპარლამენტო არჩევნებისას გახარიას (მის მაშინდელ გუნდს) იმდენად აქტიურად, აბსოლუტურად უანგაროდ და გულითადად დავუჭირე მხარი, რომ არჩევნების შემდგომ არაერთხელ აღიარეს, მათი მოპოვებული ხმებიდან (8%) დაახლოებით 2,5% ჩემი აქტიურობის და ცნობადობის დამსახურება იყო... ჰოდა, გავიდა 8 თვე და თურმე, 2025 წლის მაისში საპარლამენტო სიიდან, სხვა 7 ადამიანთან ერთად ისე ჩამხსნა, რომ არც უთქვამს და მხოლოდ პოსტფაქტუმ შევიტყვე ...აქ მთავარი ის არის, რომ არც პარლამენტში შესვლა მიწევდა, არც პარტიის წევრი ვიყავი და საერთოდ პოლიტიკა ან/და თანამდებობა არც არასდროს მაინტერესებდა, ჩემი ინტერესი მხოლოდ აღზრდა-განათლების მაღალტექნოლოგიური მასშტაბური და ექსკლუზიური პროექტების განხორციელება იყო, არის და იქნება ... ჰოდა, გავიდა თვეები, არაფერი ვიცოდი და თურმე, გამომიყენა და გადამაგდო, ადამიანურად ძალიან განვიცადე... აი, ასეთი "მადლიერება" იცის თურმე გიორგი გახარიამ და ამიტომაც 1 ოქტომბერს, გერმანიაში ბინადრობაში მყოფს, ოფიციალურად მწარე სიმართლის წერილით მივმართე და პასუხ(ებ)ს ვითხოვდი. თვეზე მეტი გავიდა, პასუხი არ გაუცია და საერთოდაც არ შემხმიანებია. დარწმუნებული ვარ წერილში მოყვანილი ფაქტები და არგუმენტები დაგაინტერესებთ. ამიტომაც, აქვე ვაქვეყნებ (იხილეთ პირველ კომენტარში) და წაიკითხეთ, ბევრ საინტერესოს შეიტყობთ ... დასკვნები თავად გააკეთეთ... და აქვე სხვა ოპოპოლიტიკოსებსაც მინდა მივმართო: ხალხის ნდობას რომ ითხოვთ, ვინც გენდოთ იმათ რა დამართეთ ?!

P.S. დარწმუნებული ვარ დაღალატების ეს უდიდესი გულისტკივილი გადამივლის, ფიზიკურადაც ჯანზე მოვალ და კვლავაც საქართველოს მომავალზე დაუღალავ ზრუნვას დავუბრუნდები ... ჩემი პროექტების სახელმწიფოებრივ მხარდაჭერასაც მოვიპოვებ და სახელმწიფოსთან ერთად, უამრავ 100 000-ობით ოჯახს მალევე გავახარებთ!!! ბედნიერება ყველას სჭირდება !!! ბედნიერება თქვენს ოჯახებს!”, - წერს გოჩა ტყეშელაშვილი.

მშენებარე კომპანიის მიერ დაზარალებულმა მოქალაქეებმა უკვე მიმართეს პროკურატურას და ფინანსთა სამინისტროს საგამოძიებო სამსახურს, ასევე აპირებენ სამართლებრივი დავის დაწყებას.

ჩვენ ვცადეთ მშენებარე კომპანიასთან დაკავშირება, თუმცა სატელეფონო ზარებს არ პასუხობენ. 

შეჯიბრებაში სპორტსმენები საქართველოდან და სომხეთიდან მონაწილებდნენ. სულ ტურნირზე სხვადასხვა ასაკობრივ კატეგორიაში 160-ზე მეტი სპორტსმენი გამოვიდა.

შეჯიბრება გუშინ დაიწყო და დღეს დასრულდა. დაჯილდოვდნენ გამარჯვებულები. 

მათივე ცნობით, პირველი რეისი კიშინევი–თბილისის მიმართულებით დღეს შესრულდა და თბილისში მოლდოვის დედაქალაქიდან 100 მგზავრი ჩამოიყვანა.

როგორც გავრცელებულ ინფორმაციაშია აღნიშნული, ახალი ავიაკომპანიის შემოსვლასთან დაკავშირებით თბილისის საერთაშორისო აეროპორტში ოფიციალური დახვედრა გაიმართა, რომელსაც საქართველოს აეროპორტების გაერთიანების დირექტორი ოპერირების მიმართულებით ლევან ცხადაძე, თბილისისა და ბათუმის ოპერატორი კომპანია TAV Georgia-სა Vision Air-ის წარმომადგენლები ესწრებოდნენ.

ლევან ცხადაძის განცხადებით, Vision Air-ის ოპერირების დაწყება მნიშვნელოვანია როგორც ტურიზმის, ისე ეკონომიკური და კულტურული ურთიერთობების გაღრმავების თვალსაზრისით.

„მნიშვნელოვანია, რომ საქართველოს ავიაბაზარზე კიდევ ერთი ევროპული ავიაკომპანია შემოვიდა. რაც ხელს შეუწყობს ტურიზმის განვითარებას და მგზავრებისთვის მეტი არჩევანის შექმნას. ჩვენ მივესალმებით ყველა ახალ პარტნიორს, რომელიც საქართველოს აეროპორტებში ოპერირებას იწყებს“,- განაცხადა ლევან ცხადაძემ.

გავრცელებული ინფორმაციით, Vision Air-ი მოლდოვური ავიაკომპანიაა, რომელმაც ოპერირება უკრაინულ SkyUp Airlines-თან პარტნიორობით 2025 წლის ზაფხულიდან დაიწყო.

„რეგულარული რეისები კიშინევი–თბილისი–კიშინევის საჰაერო ხაზზე კვირაში ერთი სიხშირით სრულდება, თუმცა ავიაკომპანია ეტაპობრივად სიხშირეების გაზრდას გეგმავს.

 

მოლდოვიდან საქართველოს მიმართულებით ამჟამად ფრენებს კიდევ ერთი ავიაკომპანია - FLYONE ასრულებს“, - ნათქვამია ინფორმაციაში.

აღნიშნულ საკითხზე გაიმართება დებატებიც, რომელიც ფოკუსირებული იქნება კანდიდატი და პოტენციური კანდიდატი ქვეყნების მიერ ევროკავშირში გაწევრიანების გზაზე მიღწეულ პროგრესზე. მათ შორის სავარაუდოდ საუბარი იქნება საქართველოსთან დაკავშირებითაც, რადგან რამდენიმე დღის წინ ევროკავშირის ელჩმა, პაველ ჰერჩინსკიმ განაცხადა, რომ 4 ნოემბერს საქართველოს საკითხზე გაფართოების ანგარიში გამოქვეყნდება.

დიპლომატის განცხადებით, ეს იქნება დოკუმენტი, სადაც დეტალურად იქნება აღწერილი, რა მოხდა საქართველოში უკანასკნელი ერთი წლის განმავლობაში და როგორ უკავშირდება ეს ქვეყნის სწრაფვას გახდეს ევროკავშირის წევრი.

1. 31 წლის შემდეგ, ჩვენი სახლი გაგრაში პირველად ვნახეთ

„გამარჯობა, მე ახლა გაგრაში ვიმყოფები და თუ მიმასწავლით თქვენს სახლს, შემიძლია ის გაჩვენოთ,“ — ეს იყო ზარი, რომელსაც ჩემი ოჯახი სამი ათწლეულის განმავლობაში ელოდა. ჩვენი დაკარგული ქალაქიდან ახლობლის ამ სიტყვებმა, კიდევ ერთხელ აგვაფორიაქა და რამდენიმე წუთით წარსულში დაგვაბრუნა. ვიცოდით, რომ აფხაზეთში მცხოვრები გიორგი (ეს სახელი პირობითია. ვინაობას მისივე უსაფრთხოებიდან გამომდინარე არ ვასაჯაროვებ) ერთი თვის შუალედში ვიდეო თვალით დაგვირეკავდა, ჩვენს სახლს გვაჩვენებდა, მაგრამ რეალობისთვის თვალის გასწორება ემოციურად ძალიან რთული აღმოჩნდა.

პირველად, 31 წლის შემდეგ, დისტანციურად ვნახეთ ჩვენი სახლი გაგრაში. ეს ძალიან ემოციური და მოულოდნელი იყო დედაჩემისთვის. მე კი ერთი სული მქონდა, მენახა ქალაქი გაგრა. სახლი, რომლის შესახებაც მხოლოდ წარმოსახვაში ვიცოდი — და მხოლოდ მშობლებისგან მსმენოდა. გიორგი ჩართული კამერით დადიოდა გაგრის ცენტრალურ ქუჩებში, დედა კი ეკრანს თვალს აყოლებდა და ჩვენს სახლამდე მისასვლელ გზას კარნახობდა: - „მარცხნივ გადაუხვიე... ახლა იმ ბილიკს ჩაუყევი... იქ კიბე უნდა იყოს...აქ სომეხი მეზობლები ცხოვრობდნენ... აი, აქედან უნდა ჩანდეს ჩვენი ღობე...“ და მართლაც — ეკრანზე გამოჩნდა დედაჩემისთვის ნაცნობი, ოდესღაც მწვანედ შეღებილი ღობე, რომელსაც სიძველისგან ჟანგისფერი მიეღო.

დედას ხმა ჩაუწყდა. ცრემლიანი თვალებით უყურებდა ეკრანს და სევდანარევი ხმით იმეორებდა: „ეს ჩვენი სახლია…“ მე კი ცნობისმოყვარეობით ვუყურებდი ეკრანს და ვფიქრობდი წართმეულ ბავშობაზე. სახლი, რომელიც მთელი ჩემი ცხოვრება მხოლოდ წარმოსახვაში მენახა, ახლა ჩემს თვალწინ იდგა — მაგრამ ის აღარ იყო ჩვენი. იქ სხვები ცხოვრობდნენ...

გიორგი ეზოში შევიდა, ზრდილობიანად მიესალმა იქ მცხოვრებ ეროვნებით ტაჯიკ ოჯახს და აუხსნა, რომ სახლის მეპატრონეებს ვიდეოზარით სურდათ თავიანთი ეზო-კარის დათვალიერება. ყველაზე დიდი ნუგეში იმ წამს ჩვენთვის გიორგის სიტყვები იყო, რომელიც იქ დასახლებულებს უთხრა: „ახლა აქ თქვენ ცხოვრობთ, მაგრამ ნამდვილი მეპატრონეები აუცილებლად დაბრუნდებიან“-ო.

უსამართლობის განცდა ჩვენში კიდევ უფრო გამძაფრდა — ის ადგილი, რომელიც ჩვენ გვეკუთვნის, ახლა სხვისია. ძალიან რთულია გაიაზრო, როცა ხედავ, რომ შენს ეზოში სხვა ბავშვები თამაშობენ, სხვისი მშობლები ფუსფუსებენ და ვერაფერს ცვლი.. კადრში ვხედავდით მოუვლელ ეზოს. შელახულ სახლის კედლებს. ციტრუსის ხეები, რომლის არომატულ მანდარინებზე მშობლები გვიყვებოდნენ, საერთოდ არ ჩანდა. ალბათ მოუვლელობისგან განადგურდა. ჩვენს სახლში აღარ არის შემორჩენილი არც ავეჯი, არც ტექნიკა, არც ჩვენი ოჯახის ფოტოები - არაფერი ისეთი, რაც დაკარგულ სახლთან საერთოს მაპოვნინებდა.

იმ დღეს თითქოს ხელახლა დავკარგეთ ის, რაც ომმა წლების წინ წაგვართვა.

2. ჩემი თვალით დანახული გაგრა დღეს

ოდესღაც ჩვენი ე.წ. „მდიდრების უბანი“, რომელიც კადრში ვნახეთ მე და დედაჩემმა, დღეს ღარიბების უბნად ქცეულა. თითქოს, ომმა ქალაქს ფერი წაართვა, სილაღე დაუკარგა. ოდესღაც მწვანედ ხალხმრავალი ქუჩები ახლა ჩუმი, გაუცხოებული ლაბირინთის მსგავსი გახდა. ზღვის ტალღების ნაზი შრიალი, ცარიელ შენობებში გამეფებულმა სიჩუმემ შეცვალა. სახლები, რომლებიც ერთ დროს სიხარულით და სიცოცხლით სავსე იყვნენ, ახლა მარწუხებში მოქცეულან. აყვავებული ქუჩები — დღეს მდუმარების დერეფნებია.. აქ ომის კვალი ყველაფერს ატყვია. გაგრა ჩვენთვის სევდიანი სარკეა, რომელშიც ყოველი დევნილი საკუთარ დაკარგულ სახლს დაინახავს.

ჩვენთვის გაგრა მაინც სიყვარულის ქალაქია — დევნილობის ტკივილი კი მხოლოდ წარსულში არა, აწმყოშიც ცხოვრობს. ომის შემდეგ, ბევრმა დევნილმა დაიწყო თავიდან ცხოვრება სხვის სახლში, სხვის მიწაზე —საკუთარის მოლოდინში. გამონაკლისი არც ჩემი ოჯახია..

3. ჩვენ და გაგრა

ჩვენ, მრავალშვილიანი ოჯახი, გაგრაში ვცხოვრობდით — ბედნიერად და ერთიანად. ომის დაწყებამდე რამდენიმე თვით ადრე მშობლებმა ახალი სახლი იყიდეს. ჩემი ოჯახი აფხაზეთში 1986 წლიდან ცხოვრობდა.

1992 წლის ზაფხულში მე, ჩემი ძმა და დები სვანეთში ვიყავით ბებიასთან და ბაბუასთან, ხოლო მშობლები გაგრაში დარჩნენ, რათა ახალი სახლი მოეწყოთ. სანამ ვითარება უკიდურესად დაიძაბებოდა, რამდენიმე დღით ადრე, მშობლები მესტიაში წამოვიდნენ ჩვენს წასაყვანად. მათ მხოლოდ ერთი ჩემოდანი წამოიღეს, რამდენიმე წყვილი ტანსაცმელი და პირველადი მოხმარების ნივთები, რაც გზად დაგვჭირდებოდა. მაშინ ვერც კი წარმოიდგენდნენ, რომ სწორედ ამ ჩანთით დაიწყებოდა ჩვენი დევნილობა. საოჯახო ჩემოდანს დედაჩემი წლები ინახავდა..

აფხაზეთი რომ დავკარგეთ, ერთი წლის ვიყავი. არაფერი მახსოვს - არც სახლი, არც ეზო, არც ის ზღვა, რომელსაც ჩემი მშობლები მხოლოდ ოცნებებში ხედავენ, რომლის შესახებაც ძალიან ბევრს გვიყვებოდნენ. ერთი ვიცი, რომ დევნილობაში გავიზარდე. ბევრ სირთულესა და უსამართლობაში. ეს სტატუსი ჩემთვის მხოლოდ ტკივილი არა, ერთგვარი პასუხისმგებლობაცაა. რადგან, სწორედ ჩვენ, დევნილები ვართ ის ერთ-ერთი ძლიერი რგოლი, რომელიც დანარჩენ საქართველოს აფხაზეთთან აკავშირებს.

4. ჩატეხილი ხიდი უნდა აღდგეს

გულწრფელად მჯერა, რომ ჩვენ დავბრუნდებით. ახლა ჩვენი დროა, ჩემი თაობის დრო. იმ თაობის, რომელსაც ომის სისასტიკე ისე მძაფრად არ შეუგრძვნია და პატიება შეუძლია. დიახ, ჩემი თაობა იქნება ის, ვინც ენგურს მიღმა დარჩენილ სახლებში კარებს აუცილებლად შეაღებს. დიახ, ჩვენ თავიდან ავაშენებთ იმ ხიდს, რომელიც ომმა ჩატეხა - აფხაზ თანატოლებთან, ჩვენს დებთან და ძმებთან, სიტყვებით, სიმართლით და ერთმანეთის პატივისცემით.

საგამოძიებო უწყება მას რუსთველის გამზირზე საპროტესტო აქციის დროს გზის გადაკეტვას ედავება.

პოლიციამ ''დროას'' წევრი დღეს დააკავა.

მთავარი სადაზვერვო დირექტორატის მიერ გავრცელებული ინფორმაციით, დაკავებულებმა ბუჩის ოკუპაციის დროს 17 მშვიდობიანი მოქალაქე სიკვდილით დასაჯეს, აწამეს და დანაშაულის დაფარვა გარდაცვლილთა ცხედრების დაწვით სცადეს.

უწყების ცნობით, ქალაქ ბუჩაში მშვიდობიანი მოსახლეობის მასობრივი მკვლელობების გამოძიება ჯერ არ დასრულებულა.

„აშშ-ის ცენტრალური სარდლობის ბრალდებები ყალბია, არ გააჩნია საველე მტკიცებულებები და წარმოადგენს სისტემატური დეზინფორმაციული კამპანიის ნაწილს“, – აცხადებს „ჰამასის“ მიერ მართული ღაზის მთავრობის მედია.

დაჯგუფებამ აღნიშნული განცხადება მას შემდეგ გააკეთა, რაც აშშ-ის ცენტრალურმა სარდლობამ გამოაქვეყნა დრონით გადაღებული ვიდეო, რომელშიც ჩანს, თუ როგორ ძარცვავენ, სავარაუდოდ, „ჰამასის“ წევრები სატვირთო ავტომობილს. კადრებთან დაკავშირებით განცხადება გააკეთა აშშ-ის სახელმწიფო მდივანმაც. მარკო რუბიომ აღნიშნა, რომ დაჯგუფება „ჰამასი“ ღაზაში მშვიდობიანი მოსახლეობისთვის განკუთვნილი ჰუმანიტარული დახმარების დასაკუთრებას განაგრძობს.

მისი თქმით, დაჯგუფება ცეცხლის შეწყვეტის ხელშეკრულების ძალაში შესვლის შემდეგაც არღვევს პირობას და ღაზის სექტორში შესულ საერთაშორისო ჰუმანიტარულ ტვირთებს კვლავ ხელში იგდებს.